Batavieren Podcast: de Amerika Special

Gisteren was ik te gast bij de Batavieren Podcast van Zlata Brouwer en Sander van Luit, en hebben we het gehad over de zege van Donald Trump-- en over zowel de oorzaken als de gevolgen daarvan. Het gesprek is hier te beluisteren.

Het enige dat mij spijt is dat ik het gesprek via Skype heb moeten voeren, met een headset die niet geheel meewerkte. In dat kader mijn excuses voor de minder-dan-perfecte geluidskwaliteit aan mijn kant.

Verdeeld Amerika

Als we nu toch eens kijken hoe de stemmen verdeeld zijn, per county, dan valt er toch wel iets op. En het is iets dat bij iedere landelijke verkiezing in de VS opvalt:

1. Het platteland is overwegend conservatief en stemt doorgaans Republikeins. Geographisch gezien is dit het overgrote deel van het land.

2. De steden, echter, zijn meer progressief en daar stemt men doorgaans op de Democraten.

3. Ook democratisch zijn gebieden die een historisch "linkse" cultuur hebben. De kuststrook van Californië, de kuststrook van het uiterste noordwesten, de van oudsher linksige kuststrook in het noordoosten van de Unie, en het bolwerk van agrarisch links in noordoostelijk Minnesota. (Die laatste streek mag men gerust vergelijken met het communistennest in het Oost-Groningsche boerenland.)

4. Tot slot zijn gebieden waar ethnische minderheden geconcentreerd zijn sterk Democratisch. Zie de strook blauwe counties in de zuidelijke staten, van Virginia tot in Oost-Mississippi, en langs de Mississippi-rivier van westelijk Tennessee tot in New Orleans. Dat is exact waar de meeste negers wonen in die staten. Hetzelfde geldt voor het gebied rondom Chicago. De blauwe gebieden lands de grens met Mexico zijn tevens precies de gebieden waar veel Latino-immigranten terecht zijn gekomen, hetgeen ook geldt voor het uiterste zuiden van Florida. Ook Hawaii, eveneens bepaald niet blank, stemt steevast links.

En dit patroon komt iedere verkiezing weer terug. De Verenigde Staten zijn in veel opzichten helemaal niet verenigd, maar juist tot op het bot verdeeld. Saillant detail: in California wordt nu al opgeroepen tot secessie. De linkse progressieven aan de westkust willen niet in "Trumpistan" wonen.

Het is eigenlijk een interessant idee. Als je California in tweeën zou splitsen, en het linkse (zuid)westen zich zou laten afsplitsen... dan ben je opeens een heel grote, altijd linkse staat kwijt... terwijl het blijvende Noordoost-California best rechts is (dus dat is een rechtse staat erbij). Het grappige resultaat zou zijn dat het de herverkiezing van Trump over vier jaar min of meer garandeert. Als ik Trump was zou ik die linkse westkustbewoners gewoon hun zin geven.

Trumpdag

Dit is me toch wel een geweldige omwenteling. Het establishment krijgt nu echt klappen. Eerst Brexit, nu Trump. En de media beweerden in beide gevallen tot het bittere einde (en bitter was het voor die types zeker!) dat het toch ECHT niet mogelijk was

Er blijken dingen mogelijk die talloze mensen voor ondenkbaar hadden gehouden. En niet alleen heeft Trump gewonnen; de Republikeinen hebben ook een meerderheid over in beide huizen van het Congres. Tot slot zal Trump ook nog minstens één rechter tot het hooggerechtshof mogen benoemen. En ja, die zeer linkse Ruth Bader Ginsburg had gezegd op te stappen mocht de Donald president worden. Ze houdt vast geen woord, maar deze dag bewijst dat een mens mag dromen...

Ik durf toe te geven dat er momenten zijn geweest dat ik serieus twijfelde. Maar ik zag maanden geleden al de kans dat Trump het zou worden; al direct na het eerste debat. De media gaven hem toen nog maar 1% kans. Nogmaals: het ondenkbare bleek het onafwendbare. Dit belooft nog veel voor de toekomst. Als Trump ook maar de helft van zijn plannen waar kan maken mag hij in de geschiedenisboeken als de man die Amerika heeft gered.

Ik wens iedereen een voortreffelijke Trumpdag!

The free market

When I speak about the free market, it's important that you know I'm thinking of an actual market. I'm not talking stock brokers and central bankers here. I mean small shops run by families. I mean a real marketplace, where fresh fruits and vegetables are bought and sold without government thugs getting in on the deal. I mean large guildhalls filled with a lot of tiny stalls, where there's something to be found for all of us, and at a decent price to boot.

I don't mean big glass skyscrapers. I don't mean oily men in expensive suits who live above the clouds and never think of the folk down here. Those things have nothing to do with freedom. Those men don't even know what a marketplace looks like.

When I speak about the free market, I mean the real deal.

Historisch revisionisme bij de BBC

De BBC doet mee aan absurd historisch revisionisme. In hun (niet-bepaald-)historische serie ‘The Hollow Crown’—een bewerking van een aantal historische werken van Shakespeare—zal de rol van Margaretha van Anjou gespeeld worden door Sophie Okonedo: een zwarte vrouw van Nigeriaansche komaf. Voor de helderheid: Margaretha van Anjou was de nicht van Karel VII van Frankrijk, en als vrouw van Hendrik VI was zij de koningin van Engeland. Zij was in realiteit een blanke, Europeesche vrouw.

Dit staaltje geschiedvervalsing staat natuurlijk niet op zichzelf. Neen; cultuurmarxisten janken al tijden over “representatie” van zwarten in historische boeken, films en series. Het feit dat er in Europa vóór de tweede helft van de vorige eeuw gewoon vrijwel geen negers aanwezig waren wordt door deze types botweg genegeerd.

Een feit dat voor de cultuurmarxisten al even onverteerbaar blijkt is dat de rijke, succesvolle landen van deze aarde precies de landen zijn die historisch bevolkt zijn door blanke mensen. Let wel: het is niet zo dat hun huidskleur een garantie is voor hun succes. Het is boven alles de superieure cultuur van het Westen die aan de wortel ligt van het Europeesche succesverhaal, en als de blanke Europeaan een minderwaardige cultuur had ontwikkeld of omarmd zou hij dat succes nooit hebben geboekt. Wij Europeanen hebben echter een superieure cultuur ontwikkeld, en om die reden is de geschiedenis van deze wereld vrijwel geheel door blanken aangejaagd. Andere volkeren zijn meegenomen in het kielzog van het Westen. Het waren geen Afrikaansche schepen die onze kusten bereikten, maar juist omgekeerd. Enkel het Westen heeft een ontwikkelingsniveau bereikt dat haar bevolking in staat stelde om de rest van de wereld in kaart te brengen.

De cultuurmarxisten, die het Westen haten en onze cultuur ten onrechte de schuld geven van al het onheil in de wereld (het tegendeel is waar), kunnen dit niet verkroppen. Hun “oplossing”? Blanke personen hun aanspraak op dat succes ontnemen, door succesvolle blanken in boeken, films en series af te schilderen alsof het zwarten waren. Hoe modern! Hoe gelijkwaardig!

Hoe absurd.

Hoe walgelijk.

Hoe kenmerkend voor dit intens gecorrumpeerde tijdsgewricht.

De BBC, een staatsbedrijf bestuurd door linkse ambtenaren, gaat er graag in mee. Dit vrijwel communistische bolwerk van oikophobie en blanke zelfhaat kruipt gráág voor ongeneeslijk infantiele jankbekjes. Dat het een valstrik is kan of wil men niet inzien. Want besef: die beroepshuilebalken, met hun “gelijke vertegenwoordiging”, hebben eerst jaren lopen miepen over het feit dat fantasy-boeken en -series (die vaak spelen in een wereld die doet denken aan middeleeuws Europa) “te blank zijn”, want “in een fantasiewereld kunnen in de middeleeuwen toch ook gewoon negers voorkomen, ook al waren die er niet in het echte middeleeuwse Europa?”

(De notie dat negers, moslims en Aziaten ook gewoon fantasy-boeken kunnen schrijven die zich afspelen in een fantasie-versie van Afrika, het Midden-Oosten of Azië is voor deze cultuurmarxisten te ingewikkeld. Of beter gezegd: ze hebben het daar liever niet over. Die boeken worden immers ook al geschreven, door creatieve en intelligente mensen over de hele wereld, die wel iets beters te doen hebben dan huilen over hun zogenaamd achtergestelde positie. Dat willen de cultuurmarxisten gewoon niet waar hebben. Hun doel is namelijk niet om gelijkheid te scheppen, maar enkel om Europeanen de grond in te boren.)

Enfin; op dit punt kregen die beroepsklagers en “racisme!”-roepers dus steeds meer hun zin. Zie het feit dat in de verfilmingen van veel boeken en stripboeken we steeds vaker zien dat oorspronkelijk blanke personages zonder enige zinnige reden worden afgebeeld als negers. (Nogmaals: ze hadden ook hun eigen verhalen kunnen schrijven, hun eigen helden kunnen bedenken… maar dat was helemaal niet het doel. Deze mensen zijn niet pro-zwart, maar anti-blank. Niet pro-gelijkheid, maar anti-Westers.)

En toen zij eenmaal hun zin hadden gekregen, en zonder enig echt werk doch met veel krokodilletraantjes een flink aantal blanke personages van een revisionistisch donker kleurtje hadden voorzien, wat deden zij toen? Kalmeerden de jankertjes en gingen ze normaal doen? Natuurlijk niet. Integendeel: ze begonnen hun bizarre eisen van “gelijke vertegenwoordiging” ook op te dringen aan daadwerkelijk historische boeken, films en series. Dat betekent dus: ze eisen nu letterlijk geschiedvervalsing. Ze eisen dat daadwerkelijke blanke mensen, die echt hebben bestaan, in strijd met de werkelijkheid worden afgebeeld alsof het negers waren.

Waarom? Je zou toch gewoon eens zelf een serie kunnen gaan maken over bestaande zwarte mensen die grootse dingen hebben gedaan? Ik zou een historische serie over het leven van Frederick Douglass wel kijken. (Om maar eens iemand te noemen.) Maar dat zou het doel voorbij schieten. De bedoeling is niet om zwarten gelijk te behandelen, maar om de prestaties van blanken te ‘kapen’, en te doen alsof die prestaties door niet-blanken zijn geleverd. Lekker lui parasiteren, en tegelijkertijd natuurlijk blijven janken over hoe wreed men in het verleden zou zijn uitgebuit door ‘de blanke man’. (Terwijl men geniet van alle geneugten van de moderne wereld, die vrijwel zonder uitzondering door blanken in de wereld zijn gebracht.)

Dit soort geschiedvervalsing is het automatische gevolg van toegeven aan linkse ratten die een Kulturkampf tegen onze beschaving voeren. Ze beginnen met het schijnargument “maar in een fantasie-versie van middeleeuws Europa…” — en uiteindelijk gaan ze alsnog de echtegeschiedenis vervalsen. Dat was vanaf het begin hun doel. En de BBC geeft daaraan zonder morren toe. Werkt er zelfs gretig aan mee. Dat is niets minder dan collaboratie met een doodsvijand.

Het is een hellend vlak, en we rollen er op deze manier razendsnel vanaf— recht de afgrond in. We geven die huilende etters een millimeter, en ze nemen al snel een kilometer. Zodra je ook maar een beetje toegeeft hebben ze je. Dat is hoe het cultuurmarxisme werkt: als een kanker die groeit in een gezond lichaam. Het begint met één cel, en uiteindelijk is het overal uitgezaaid en maakt het je dood. Cultuurmarxisme is het culturele equivalent van kanker, en moet net zo ongenadig bestreden worden.

De enige oplossing is dan ook: blijf volharden. Gewoon iedere concessie weigeren, en nooit je eigen visie als schrijver of regisseur compromitteren om zeikertjes te behagen. Een kankercel moet vernietigd worden zodra deze zich aandient. Nooit afwachten, nooit tolerant zijn. Maak de kanker dood, want anders maakt de kanker jou dood.

Atheïstische geschiedvervalsing

Eerder deze maand is een nieuw epistel verschenen in een lange reeks van werken die we zouden kunnen beschrijven als atheïstische apologieën. Dat wil zeggen: schrijfsels die het atheïsme verdedigen en bepleiten, en doorgaans religie aanvallen. Atheïsme is tegenwoordig hip, en voor het eerst in de geschiedenis verschijnen dit soort atheïstische apologieën dan ook op grote schaal. Voor het eerst in de geschiedenis vindt het atheïsme relatief breed draagvlak onder de bevolking (in de Westersche wereld, althans).

Het opvallende is nu juist dat het eerder deze maand uitgebrachte boek—genaamd Battling The Gods—als centrale stelling heeft dat atheïsme in de oudheid óók al zo’n breed draagvlak genoot, en dat een gepostuleerde atheïstische traditie in Hellas en Rome min of meer is uitgeroeid door het “onverdraagzame” Christendom.

Laat ik er geen doekjes om winden: dat is klinkklare onzin. Er klopt geen snars van. En daarin kunnen wij meteen het grote probleem ontwaren dat voortdurend kleeft aan de atheïstische beweging: het gaat om personen die beweren dat zij (religieus) “dogma” willen bestrijden en de harde feiten als uitgangspunt nemen… maar dat is niet wat zij eigenlijk doen. Zij zijn dogmatisch op hun eigen manier, en zijn ook niet vies van geschiedsvervalsing om de historische rol van het atheïsme even wat mooier te doen lijken dan deze daadwerkelijk was.

De waarheid over Zwarte Piet

Inmiddels is het al jarenlang een vervelend onderdeel van de verder zo gelukkige feestdagen: de venijnige en infantiele hetze tegen Zwarte Piet. Verzuurde beroepsslachtoffers en pedante cultuurrelativisten slaan ieder najaar de handen ineen om een kinderfeest te verpesten. Al hun wrok is gebaseerd op enerzijds hun evidente gebrek aan kennis, en anderzijds hun diepe haat jegens de Westerse cultuur. Het is tijd dat deze asociale sujetten grondig van repliek worden gediend.

Westerse Waarden

Dit artikel is origineel geschreven in samenwerking met Henri Serton, als eerste aanzet voor de website De Nachtwakers. Het verschijnt hier in licht bewerkte vorm (hoewel ik gekozen heb mijn gebruikelijke archaïsche spellingswijze achterwege te laten, net als in het origineel).

---

Beschaving is geen vanzelfsprekendheid. Het is een vlam die moet leven in de harten van de mensen; een vuur dat moet branden om een cultuur [1] te verlichten. Niet alle culturen zijn in gelijke mate beschaafd, en het simpele feit dat die uitspraak vandaag de dag controverse oproept is een teken aan de wand. Het is een indicatie dat de vlam van de Westerse beschaving aan het uitdoven is. Politieke beraadslagingen, culturele uitingen, gesprekken op straat en berichten in de media zijn doordrenkt met relativisme, nihilisme en defaitisme. Dankbaar zijn voor de verdiensten van de Westerse cultuur heet tegenwoordig “reactionair”. Trots zijn op de Westerse cultuur is taboe; het “weg-met-ons” is tot een mantra verheven. Het wordt tijd dat iemand dit zwartgallige wereldbeeld trotseert. Want wij mogen trots zijn. Wij mogen de feiten benoemen, zonder dat we bang hoeven te zijn het etiket “politiek incorrect” opgeplakt te krijgen. Het moet zelfs, in tijden als deze.

Het is tijd dat de mensen die dit begrijpen zich verenigen in het streven om de Westerse waarden, tradities en vrijheden uit te dragen, te verdedigen en waar nodig in ere te herstellen. In deze donkere tijden zijn er mensen nodig die de vlam van de Westerse cultuur in leven houden. Maar wat bedoelen we precies, wanneer we het hebben over de ‘Westerse cultuur’? Wat zijn de kenmerken van deze cultuur, en waarom is juist deze cultuur—méér dan alle andere culturen—het verdedigen waard?

Een interview op Vrijheid Radio

Naar aanleiding van het artikel dat Henri Serton en ikzelf onlangs hebben geschreven over immigratieproblematiek is enige beroering ontstaan in libertarische kringen. De twee artikelen die ik daarop liet volgen (hier en hier) hebben niet geleid tot een einde aan de discussie (hetgeen ik ook niet had verwacht).

Vorige week is er tijdens de uitzending van Vrijheid Radio enige kritiek geuit op het artikel dat Henri en ik hebben geschreven. Kritiek die in mijn optiek niet bepaald terecht was, vooral omdat er geheel niet werd ingegaan op de kern van ons betoog. Gelukkig heeft Johan Jongepier mij graag alle ruimte geboden om in de uitzending van deze week weerwoord te bieden.

Zelf heb ik, omdat het een lange uitzending is en ik weet dat de tijd van veel mensen zeer beperkt is, een edit van het interview online geplaatst. Deze upload bevat niet de complete uitzending van Vrijheid Radio, maar enkel het interview in kwestie, licht aangepast om zo goed mogelijk op zichzelf beluisterbaar te zijn.

Voor wie wat meer tijd heeft: de volledige uitzending is hier te beluisteren, op de website van Vrijheid Radio.

De noodzaak van immigratiebeperkingen: een aanvullend relaas

Het libertarische betoog voor immigratierestricties dat Henri Serton en ikzelf eind vorige week publiceerden heeft inmiddels tot enkele interessante discussies geleid. Aan die discussies hebben wij allebei actief deelgenomen, om waar nodig vragen te beantwoorden, onze positie te verduidelijken, of om onze standpunten te verdedigen tegen kritiek. Ik moet zeggen—en daarbij spreek ik uitsluitend voor mijzelf—dat ik tot nu toe geen overtuigende kritiek heb gelezen. De diverse libertarische pleitbezorgers van ‘open grenzen’ die moeite hebben met ons standpunt falen ofwel om onze punten daadwerkelijk te weerleggen, ofwel zij lezen ons betoog verkeerd en concluderen vervolgens dat wij tegen vrijwel alle immigratie zijn. Dat is jammer, maar het is hoe dan ook goed dat de discussie wordt gevoerd.

Inmiddels heeft Imre Wessels een 'tegenartikel' geschreven, waarin hij poogt de juistheid van onze positie te weerleggen. In mijn opinie slaagt hij daar niet in. Hij gaat op een significant deel van onze argumentatie eenvoudigweg niet in, en hij ageert herhaaldelijk tegen standpunten die wij helemaal niet hebben ingenomen. Ik zou graag geloven dat dit geheel berust op toeval, maar dhr. Wessels is de discussie al eerder met mij aangegaan naar aanleiding van het betoog dat Henri en ik hebben geschreven. Toen negeerde hij óók grote delen van onze argumentatie, en voerde hij óók stropopredeneringen op. Toen ik hem daarop wees volhardde hij daar helaas in. Desalniettemin neem ik graag de gelegenheid om op zijn ‘tegenartikel’ in te gaan. Al is het maar om omissies en stropoppen aan te wijzen, en redeneerfouten aan het licht te brengen.

Een libertarisch betoog voor immigratiebeperkingen

Binnen het libertarisme bestaan diverse 'hete hangijzers' waarover libertariërs het onderling niet eens zijn. Eén van die onderwerpen is het immigratievraagstuk. Voluntaristische libertariërs zijn het erover eens dat de ideale situatie zou zijn dat alle grond in privé-bezit is; dat eigenaren zelf bepalen wie zij op hun terrein dulden, en onder welke voorwaarden. In die situatie leven wij vandaag de dag echter niet, en libertariërs zullen moeten omgaan met de huidige praktijk. Henri Serton en ikzelf betogen dat immigratierestricties in de huidige situatie heel goed te verantwoorden zijn vanuit libertarisch perspectief.

We leven als libertariërs niet in de vrije samenleving die we ons zouden wensen. De libertarische filosofie moet hier en nu toegepast worden. We kunnen de huidige staat niet wegdenken. We moeten derhalve kiezen voor beleid dat de implementatie van het libertarisme op de lange duur ten goede komt. Het streven is altijd om een zo vrij mogelijke gemeenschap te creëren. Dit geldt ook voor het vraagstuk van immigratie en grenzen. Libertarische pleitbezorgers van 'open grenzen' spannen echter het paard achter de wagen. Ze passen de regels van een vrije samenleving toe op de onvrije situatie waarin wij leven, en scheppen daarmee ruimte voor stelselmatige rechtenschendingen.

Kurds, Turks and the importance of secession

It is my conviction that any sensible freedom-loving individual ought to be, by definition, a proponent of secession in all circumstances. Indeed, many classical liberals and libertarians of note have argued as much. I find it astaunding that there are self-styled 'libertarians' and 'classical liberals' who are opposed to secession in some or all cases. Something that just recently struck my as truly bizarre is the reaction of some people in egards to Turkish government aggression towards Kurdish secessionists. That is to say: there are people involved in the liberty movement with such a weak grasp of basic economic concepts and such a shocking lack of historical perspective that they will happily side with the imperialist Turkish regime when it comes to the Kurdish struggle for independence... "because the PKK is communist!"

Maybe an elementary lesson in history would benefit them. One might consider, for instance, that if Turkey had let the Kurds go on their merry way to indepence long ago, the communist revolutionary nonsense would never have had any appeal to the Kurds at all. Beyond that, it's a simple fact that the Kurds (who have no ethnic or linguistic relation to the Turks) don't want to be a part of Turkey. Even if they want to be communist (and I wouldn't advise it), it's still their own damn business. Turkey has occupied Kurdish land for far too long, and putting an end to that immoral occupation is simply a matter of respecting the fundamental right to self-determination.

This whole mess is the fault of Turkish imperialism in the first place. Personally, I remain convinced that at the end of World War One, both the Kurdish areas in the east of Anatolia and the Greek areas in the west ought to have been freed from Turkish rule. Instead, the Turks were allowed to continue to oppress the Kurdish people, and even to expell the Hellenes from Anatolia (where they had lived for thousands of years, long before the invading Turkish hordes ever stirred from their barbarian tents in East Asia). Civilised people ought to condemn these mistakes of history, as well as the sorry situation that has emerged as their result. Civilised people ought to support a free Kurdistan, and perhaps—just perhaps—they ought to give some consideration to the question wether the world would not be better off if 'Istanbul' would still be known as 'Constantinople'.

History clearly condemns the Turkish state, and puts the Kurds in the right. Yet even if one ignores all this, the secession of the Kurdish regions of Anatolia would still be a very good idea. Secession is always desirable, because it always improves the situation. This has been explained perfectly by professor Hans-Hermann Hoppe, who should perhaps be considered the greatest living thinker within the liberty movement. Writes Hoppe:

Forced integration invariably creates tension, hatred and conflict. In conflict voluntary separation leads to harmony and peace. Through secession hegemonic domestic relations are replaced by contractual – mutually beneficial – foreign relations. Rather than promoting a downward leveling of cultures, as under forced integration, secession stimulates a cooperative process of cultural selection and advancement.

That is to say: as long as the Turkish regime (or any regime) forcibly keeps the Kurdish people (or any unwilling people) enchained within the confines of its imperialist state, that state will suffer from internal strife. This benefits absolutely no-one, and as the conflict escales, it will actually demand a very high toll; in lives, in freedoms, and (if one is heartless and does not care for life or liberty) in wealth. Constantly fighting an internal war costs a lot. By allowing the unwilling people to secede, relations can be normalised, costs can be avoided, and profitable trade relations can be established.

Perhaps more importantly, the simple act of secession also creates a seconds polity, which automatically competes with its neighbours. It is a funamental truth of economics that competition drives down prices and drives up quality. Hoppe explains what this has historically meant in a European context:

Contrary to the political orthodoxy of the contemporary Eurocrats, precisely the fact that Europe posessed a highly decentralised power structure of countless independent political units explains the origin of capitalism – the expansion of market participation and of economic growth – in the Western world. It is not by accident that freedom and prosperity first flourished under conditions of extreme political decentralisation: in the northern Italian city states, in southern Germany, and in the secessionist Low Countries. 

It is assumed that larger political units – and ultimately a single world government – imply wider markets and hence increased wealth. However, this is untrue. The larger the territories the lower a government’s incentive to continue its domestic liberalism will be because people will lose the possibility of voting with their feet. 

Hence, the argument that the Kurds should not be allowed to secede because they are "communist" is essentially ludicrous. Secession itself will ultimately benefit all involved parties, and if secession becomes standard practice, the vastly increased 'competition of nations' will make communism itself impossible to maintain. Communist statelets will simply be unable to compete.

Finally, the reasoning that secession of "communists" should be prevented because this would trap non-communist Kurds within a communist state is inconsistent and illogical. Anyone who only supports the secession of any region when freedom in that region will increase as a result (and refuses to endorse secession when freedom in the seceding region will decline) is not thinking logically.

Let us consider state A, consisting of provinces B and C. now imagine that B is very freedom-loving, whereas C is very collectivist and totalitarian. they both influence the politics and culture of A, which ends of rather moderate. Now imagine someone supporting the secession of B, because this will lead B to enjoy greater freedom... but opposing the secession of C, because this will cause C to become less free.

This makes no sense. If B secedes and becomes more free, A consists only of C, and becomes less free... which is the exact result of C's own secession! And if C secedes and becomes less free, A consists only of B and becomes more free... the same result as in the case of B's secession!

We are drawn to the inevitable conclusion that almost all secessions will result in either the seceding territory becoming more free and the remnant becoming less so... or the exact reverse. Yet in any case, as Hoppe has explained, secession ultimately increases competition between states and thus aids liberty everywhere. Therefore, secession, regardless of the ideology of the secessionists, is a good thing and ought to be supported by freedom-loving individuals. In the words of Hoppe:

Throughout the entire period of European and, indeed, global unification we have witnessed a steady and dramatic growth of government power, taxation and regulatory expropriation. In the light of social and economic theory and history a very strong case can be made for secession.

A very strong case indeed. One might go so far as to call it irrefutable. Therefore, the Kurds ought to be supported in their struggle for independence. And if the communist Kurds currently living in Turkey form one Kurdish state, and the non-communist Kurds in northern Iraq and syria form a separate state of their own... so much the better! The more competing territories, the greater everyone's share of freedom will ultimately be. In the past, this has worked wonders for Europe. The same applies to the Middle East. Let several Kurdish states emerge! A Yazidi state; a Druze state; an Assyrian state; an Aramaic state; a Lebanese Greek state; a Circassian state... etc. etc.

One may go on forever, splitting the large, artificial states of the present day into smaller and smaller autonomous communities. One may go on forever, but first one must commence. An independent Kurdistan would be an excellent start.


The Facebook thread discussing this article may be found here.

Het belang van rechtspersoonlijkheid

Het is een opvallend (en storend) fenomeen: mensen binnen de libertarische beweging die ageren tegen het bestaan van rechtspersonen. Die mensen vinden rechtspersoonlijkheid maar een door de overheid opgezet idee om corrupte ondernemers hun verantwoordelijkheid te laten kunnen ontlopen. Niet verrassend komt deze hetze uit "links-libertarische" kringen.

Juist, ja. De mensen die tegen rechtspersonen zijn begrijpen dus totaal niet dat juist het concept van de rechtspersoonlijkheid de basis is geweest van het enorme economische succes van de Westerse wereld. De uitvinding van het idee 'rechtspersoon' is, durf ik te stellen, belangrijker geweest voor de industriële revolutie dan de stoommachine.

Rechtspersoonlijkheid stelt een organisatie met meerdere eigenaren of aandeelhouders in staat om beheerd te worden door een dagelijks bestuur, zodat de boel daadwerkelijk kan functioneren. Zonder rechtspersoonlijkheid is het onmogelijk om een beursgenoteerd bedrijf te hebben. Iedere actie (tot en met het bestellen van paperclips!) vereist dan de handtekening van iedere aandeelhouder! Stel je Apple of Microsoft even voor als dat het geval zou zijn…

Bovendien is rechtspersoonlijkheid ook een mogelijkheid voor aandeelhouders om hun persoonlijke vermogen los te koppelen van hun aandeelhouderschap. Derhalve kunnen zij hun eigen persoon en vermogen afschermen tegen bepaalde financiële en juridische risico’s die worden genomen door de rechtspersoon waarin zij een aandeel hebben. Deze afscherming zorgt ervoor dat mensen daadwerkelijk bereid zijn te investeren in ondernemingen. Als iedere aandeelhouder persoonlijk verantwoordelijk gehouden kan en zal worden voor alles dat een bedrijf doet (ook al heeft hij daar zelf nooit een hand in gehad), zal niemand ooit nog één aandeel kopen.

Het is op dit moment zeker zo dat het te gemakkelijk is om misstanden af te schuiven op de rechtspersoon, en zelf lachend naar de bank te kuieren. Daar mag best verandering in komen. Zodra er wordt geknoeid moeten de mensen binnen de organisatie die foute dingen hebben gedaan gewoon gestraft worden.

Maar het idee van de rechtspersoon totaal afschaffen? Dat is volstrekte waanzin, en heeft met libertarisme geen fluit te maken.


De Facebookdiscussie over dit artikel is hier te vinden.

Old Shanghai and all that jazz…

The Shanghai waterfront in the 1930s

Nowadays, Hong Kong is generally viewed as the capitalist bastion in China; the place most friendly to Western interests and economic sensibilities. Back in the day—meaning the period stretching from the 1840s to the early 1940s—that distinction was reserved for Shanghai. The city that would become, for a time, the glamourous and decadent “Paris of the East”. A unique gateway between China and the rest of the world. A turbulent metropolis where East not only met West, but veritably merged with it. Where an old world almost seamlessly transitioned into a new one. More than any other Chinese metropole, Shanghai during this turbulent century drew in businessmen, outlaws, expatriates and adventurers from all over the world. Needless to say, that time and place continue to hold the fond interest of all true romantics.

De valstrik van het minimumloon

Het minimumloon is een wrede valstrik die juist de armsten in de samenleving keihard treft, hun banen vernietigt, en deze mensen veroordeelt tot een uitkering, zonder uitzicht op een baan.

Waarom? Vrij eenvoudig: een minimumloon betekent per definitie dat er hogere kosten zijn voor de werkgever (want dat hogere loon moet ergens van betaald worden...) Dat compenseert die werkgever door de prijzen van zijn producten of diensten te verhogen.

Dus als jij werkt in een bakkerij, en jouw loon moet wettelijk omhoog, dan stijgt de prijs van brood in evenredigheid. Je hebt meer loon, maar het brood is ook duurder geworden. Jouw koopkracht neemt dus helemaal niet toe. Het enige effect van een hoger minimumloon is dat Nederland een duurder land wordt t.o.v. andere landen, en dus een slechtere exportpositie krijgt. Als Nederland een 'duur' land is, vergeleken met andere landen... dan is dat slecht voor de economie. Dus: nog minder banen!

Bekijk het als volgt: als in Nederland alle lonen extreem laag zijn (denk aan een bakkersassistent met een uurloon van 2 euro) maar de prijzen ook (denk aan een brood dat 20 cent kost)... dan kan de bakkersassistent van zijn uurloon 10 broden kopen.

Maar als er een minimumloon van 10 euro is en een brood kost 2 euro... dan kan hij maar vijf broden kopen van zijn uurloon. Hij is slechter af! En daar komt nog bij dat in het eerste scenario Nederland spotgoedkoop is en heel veel goedkope goederen kan exporteren naar het buitenland (en heel veel toeristen aantrekt, 'want in Nederland is alles goedkoop!') - dat is allebei goed voor de economie. Dus: meer banen! Meer welvaart! Meer koopkracht!

Een minimumloon maakt de armen armer, vernietigt banen, kost welvaart en verlaagt de koopkracht. Het is in het grootste belang van juiste de armsten in de samenleving dat er zo efficiënt en goedkoop mogelijk geproduceerd kan worden. Dat verhoogt hun koopkracht, hun levensstandaard en hun welvaart.

Een waarlijk vrije markt is goed voor ons allemaal. Weg met schadelijke overheidsbemoeienis zoals het wettelijke minimumloon!

De waarheid over Lincoln: sic semper tyrannis

Vandaag is het precies 150 jaar geleden dat de tiran Abraham Lincoln werd neergeschoten door de patriot John Wilkes Booth.

Ja, dat leest u goed. Lincoln was een tiran, en Booth bewees de mensheid een dienst door hem uit de weg te ruimen. Ironisch genoeg bewees hij Lincoln óók een dienst, want juist door op dat moment te sterven werd het mogelijk dat Lincoln (ten onrechte!) tot een soort messias werd gebombardeerd.

De realiteit was anders. Zo ongeveer alles dat tegenwoordig over Lincoln wordt verteld is propaganda. Staat er bijvoorbeeld in geschiedenisboekjes dat Lincoln duizenden burgers zonder proces heeft laten doodschieten? Dat hij zelf verklaarde dat het bevrijden van de slaven hem weinig tot niets kon schelen? Dat hij tot zijn dood geloofde dat, op het moment dat de burgeroorlog gewonnen was, alle zwarten gedeporteerd(!) moesten worden naar Afrika?

Nee. Dat wordt op school niet verteld, en de meeste geschiedenisboeken slaan dat ook liever over. Maar het is wel waar. En daarom is John Wilkes Booth een held; een held die een tiran heeft omgebracht.

Politiek zonder partijen: van starre fracties naar vrije stromingen

Het presidium van de Tweede Kamer laat even een proefballonnetje op. Helaas is het een ballonnetje volgepompt met het staatsrechtelijke equivalent van gifgas.

Oké, dat klinkt vrij dramatisch, maar in dit geval is dat ook wel terecht. Want wat is er nu aan de hand? Naar aanleiding van de "toenemende fragmentatie in de politiek" stelt het presidium voor dat het voor Tweede Kamerleden die zich afsplitsen van hun eigen fractie onmogelijk moet worden om daarna een nieuwe fractie te beginnen. Naast zo'n verbod op het vormen van nieuwe fracties stelt het presidium nog meer veranderingen voor, zoals het inperken van de spreektijd voor Kamerleden, en het aantal mondelinge vragen dat mag worden gesteld.

Volgens het presidium kan dat allemaal heel gemakkelijk, en zelf zonder wetswijzigingen. Een "simpele aanpassing" van artikel 12 van het reglement van orde van de Kamer zou volstaan. Er is maar één bezwaar, en daar heeft het presidium het liever maar niet over: het hele plan is namelijk volstrekt ongrondwettelijk.

Oorlog met Rusland? Pure waanzin!

Je zou denken dat vredesonderhandelingen moeten dienen om vrede te bereiken. De onderhandelingen tussen de Westerse mogendheden en Rusland—aangaande het huidige conflict tussen Oekraïne en de onafhankelijke confederatie van Nieuw-Rusland—lijken echter vooral gericht op het scheppen van een oorlogsstemming. Het moet gezegd worden: vooral de VS en EU maken zich hier schuldig aan. Het lijkt alsof men doelbewust afstevent op een gewapende confrontatie met Rusland.

Wolfgang Ischinger, de voorzitter van de internationale veiligheidsconferentie over het onderwerp, gaf afgelopen vrijdag al aan dat het Westen het regime in Kiev moet steunen door wapens te leveren. “Waarom niet? We grijpen Oekraïne met miljardensteun onder de oksels. Waarom zouden we ze niet helpen de verwoesting van hun grondgebied te voorkomen?”

In de praktijk betekent militaire steun aan Kiev dat het regime aldaar de middelen zal verkrijgen om genocide te plegen op de etnische Russen die zich hebben afgescheiden van Oekraïne. Vladimir Poetin heeft zich opgeworpen als beschermheer van alle Russen, dus hij zal in dat geval die mensen moeten beschermen. Dit zal door het Westen worden aangegrepen als casus belli, ook al is de Oekraïense regering feitelijk de agressor. Resultaat: oorlog tussen het Westen en Rusland. Allemaal vanwege een regionaal conflict, dat helemaal uit de hand loopt vanwege allianties die grotere mogendheden verplichten tot het steunen van één van de twee strijdende partijen. Dit is precies hoe de Eerste Wereldoorlog óók begon.

Eigendom: het grondbeginsel

Er zijn dus mensen die niet geloven in grondeigendom. Ik bedoel niet keiharde socialisten die privaat eigendom totaal verwerpen. Die heb je ook, en het zijn dwazen, maar daar gaat het het nu even niet om. Ik heb het over mensen die wel geloven in privé-eigendom... behalve als het om grond gaat. "Want de aarde is van ons allemaal." Of zoiets.

Dat bestaat dus. En het is doodeng. Je eigen leven is vanzelfsprekend je meest fundamentele eigendom. Je lichaam en geest. Maar je geest zetelt in je lichaam, en je lichaam moet ergens verblijven. Ergens op aarde. Dus ons op één na belangrijkste bezit is: leefruimte. Het maakt niet uit of je die ruimte in eigendom hebt of huurt; ook als huurder steun je op het feit dat er een verhuurder is. Een eigenaar van de lap grond waar jouw woonruimte op staat.

Het eigendomsrecht op grond is simpelweg de basis van de beschaving. Het is het verschil tussen nomaden die moeten leven van de jacht en beschavingen die het land leren bewerken. Het is geen toeval dat landbouw, veeteelt, het idee van eigendomsrechten en het vermogen om te schrijven en een cultuur op te richten allemaal nauw verbonden zijn. Eigendomsrechten, en vooral eigendomsrechten aangaande grond, zijn het fundament van de beschaving.

Per aspera ad astra

Wanderers - a short film by Erik Wernquist from Erik Wernquist on Vimeo.

Dit is echt een filmpje dat iedereen wel even zou mogen bekijken. De belofte van de ruimtevaart, in crica drie minuten. Het hele gevoel van de science-fiction van halverwege de vorige eeuw wordt hier heel knap samengevat. En dat gevoel missen we vandaag de dag nogal, helaas.

Geconfronteerd met de irritaties van de dag, en soms stuitende domheid van sommige mensen anno nu, kan de toekomst soms troosteloos op ons overkomen. Maar de werkelijkheid is anders; de lange termijn biedt een perspectief dat alle schaduwen van het heden in een oogwenk achter ons laat wegvallen.

We vergeten dat pessimisme vandaag de dag 'en vogue' is; we vergeten dat we niet zo lang geleden nog durfden te dromen van een toekomst waarin de mens - als een moderne Prometheus gedreven door het vuur der kennis - zichzelf de hemel in zou lanceren om nieuwe werelden te gaan ontdekken.

Carl Sagan was een profeet van de 'Space Age'. Hij voorzag een mensheid die nieuwe koloniën zou stichten, voorbij de aarde. De laatste decennia lijken we die droom vergeten te zijn. NASA heeft tegenwoordig niet eens meer de capaciteit om een mens de ruimte in te lanceren.

Maar er is hoop. Commerciële partijen, geleid door visionaire ondernemers die groot zijn geworden met de boeken van Heinlein en Asimov, zijn hun eigen ruimtevaartprogramma's begonnen. Voor het eerst in jaren lonkt de ruimte weer, en strekt de toekomst zich weer hoopvol voor ons uit.

Deze geweldige korte film, met voice-over van Sagan, illustreert de mentaliteit van het toekomstoptimisme perfect. Weg met de zwartgallige voorspellingen van kommer en kwel! Ook wanneer het even tegenzit, zal iedere beproeving uiteindelijk een les zijn waar we sterker, beter en wijzer van worden.