Historisch revisionisme bij de BBC

De BBC doet mee aan absurd historisch revisionisme. In hun (niet-bepaald-)historische serie ‘The Hollow Crown’—een bewerking van een aantal historische werken van Shakespeare—zal de rol van Margaretha van Anjou gespeeld worden door Sophie Okonedo: een zwarte vrouw van Nigeriaansche komaf. Voor de helderheid: Margaretha van Anjou was de nicht van Karel VII van Frankrijk, en als vrouw van Hendrik VI was zij de koningin van Engeland. Zij was in realiteit een blanke, Europeesche vrouw.

Dit staaltje geschiedvervalsing staat natuurlijk niet op zichzelf. Neen; cultuurmarxisten janken al tijden over “representatie” van zwarten in historische boeken, films en series. Het feit dat er in Europa vóór de tweede helft van de vorige eeuw gewoon vrijwel geen negers aanwezig waren wordt door deze types botweg genegeerd.

Een feit dat voor de cultuurmarxisten al even onverteerbaar blijkt is dat de rijke, succesvolle landen van deze aarde precies de landen zijn die historisch bevolkt zijn door blanke mensen. Let wel: het is niet zo dat hun huidskleur een garantie is voor hun succes. Het is boven alles de superieure cultuur van het Westen die aan de wortel ligt van het Europeesche succesverhaal, en als de blanke Europeaan een minderwaardige cultuur had ontwikkeld of omarmd zou hij dat succes nooit hebben geboekt. Wij Europeanen hebben echter een superieure cultuur ontwikkeld, en om die reden is de geschiedenis van deze wereld vrijwel geheel door blanken aangejaagd. Andere volkeren zijn meegenomen in het kielzog van het Westen. Het waren geen Afrikaansche schepen die onze kusten bereikten, maar juist omgekeerd. Enkel het Westen heeft een ontwikkelingsniveau bereikt dat haar bevolking in staat stelde om de rest van de wereld in kaart te brengen.

De cultuurmarxisten, die het Westen haten en onze cultuur ten onrechte de schuld geven van al het onheil in de wereld (het tegendeel is waar), kunnen dit niet verkroppen. Hun “oplossing”? Blanke personen hun aanspraak op dat succes ontnemen, door succesvolle blanken in boeken, films en series af te schilderen alsof het zwarten waren. Hoe modern! Hoe gelijkwaardig!

Hoe absurd.

Hoe walgelijk.

Hoe kenmerkend voor dit intens gecorrumpeerde tijdsgewricht.

De BBC, een staatsbedrijf bestuurd door linkse ambtenaren, gaat er graag in mee. Dit vrijwel communistische bolwerk van oikophobie en blanke zelfhaat kruipt gráág voor ongeneeslijk infantiele jankbekjes. Dat het een valstrik is kan of wil men niet inzien. Want besef: die beroepshuilebalken, met hun “gelijke vertegenwoordiging”, hebben eerst jaren lopen miepen over het feit dat fantasy-boeken en -series (die vaak spelen in een wereld die doet denken aan middeleeuws Europa) “te blank zijn”, want “in een fantasiewereld kunnen in de middeleeuwen toch ook gewoon negers voorkomen, ook al waren die er niet in het echte middeleeuwse Europa?”

(De notie dat negers, moslims en Aziaten ook gewoon fantasy-boeken kunnen schrijven die zich afspelen in een fantasie-versie van Afrika, het Midden-Oosten of Azië is voor deze cultuurmarxisten te ingewikkeld. Of beter gezegd: ze hebben het daar liever niet over. Die boeken worden immers ook al geschreven, door creatieve en intelligente mensen over de hele wereld, die wel iets beters te doen hebben dan huilen over hun zogenaamd achtergestelde positie. Dat willen de cultuurmarxisten gewoon niet waar hebben. Hun doel is namelijk niet om gelijkheid te scheppen, maar enkel om Europeanen de grond in te boren.)

Enfin; op dit punt kregen die beroepsklagers en “racisme!”-roepers dus steeds meer hun zin. Zie het feit dat in de verfilmingen van veel boeken en stripboeken we steeds vaker zien dat oorspronkelijk blanke personages zonder enige zinnige reden worden afgebeeld als negers. (Nogmaals: ze hadden ook hun eigen verhalen kunnen schrijven, hun eigen helden kunnen bedenken… maar dat was helemaal niet het doel. Deze mensen zijn niet pro-zwart, maar anti-blank. Niet pro-gelijkheid, maar anti-Westers.)

En toen zij eenmaal hun zin hadden gekregen, en zonder enig echt werk doch met veel krokodilletraantjes een flink aantal blanke personages van een revisionistisch donker kleurtje hadden voorzien, wat deden zij toen? Kalmeerden de jankertjes en gingen ze normaal doen? Natuurlijk niet. Integendeel: ze begonnen hun bizarre eisen van “gelijke vertegenwoordiging” ook op te dringen aan daadwerkelijk historische boeken, films en series. Dat betekent dus: ze eisen nu letterlijk geschiedvervalsing. Ze eisen dat daadwerkelijke blanke mensen, die echt hebben bestaan, in strijd met de werkelijkheid worden afgebeeld alsof het negers waren.

Waarom? Je zou toch gewoon eens zelf een serie kunnen gaan maken over bestaande zwarte mensen die grootse dingen hebben gedaan? Ik zou een historische serie over het leven van Frederick Douglass wel kijken. (Om maar eens iemand te noemen.) Maar dat zou het doel voorbij schieten. De bedoeling is niet om zwarten gelijk te behandelen, maar om de prestaties van blanken te ‘kapen’, en te doen alsof die prestaties door niet-blanken zijn geleverd. Lekker lui parasiteren, en tegelijkertijd natuurlijk blijven janken over hoe wreed men in het verleden zou zijn uitgebuit door ‘de blanke man’. (Terwijl men geniet van alle geneugten van de moderne wereld, die vrijwel zonder uitzondering door blanken in de wereld zijn gebracht.)

Dit soort geschiedvervalsing is het automatische gevolg van toegeven aan linkse ratten die een Kulturkampf tegen onze beschaving voeren. Ze beginnen met het schijnargument “maar in een fantasie-versie van middeleeuws Europa…” — en uiteindelijk gaan ze alsnog de echtegeschiedenis vervalsen. Dat was vanaf het begin hun doel. En de BBC geeft daaraan zonder morren toe. Werkt er zelfs gretig aan mee. Dat is niets minder dan collaboratie met een doodsvijand.

Het is een hellend vlak, en we rollen er op deze manier razendsnel vanaf— recht de afgrond in. We geven die huilende etters een millimeter, en ze nemen al snel een kilometer. Zodra je ook maar een beetje toegeeft hebben ze je. Dat is hoe het cultuurmarxisme werkt: als een kanker die groeit in een gezond lichaam. Het begint met één cel, en uiteindelijk is het overal uitgezaaid en maakt het je dood. Cultuurmarxisme is het culturele equivalent van kanker, en moet net zo ongenadig bestreden worden.

De enige oplossing is dan ook: blijf volharden. Gewoon iedere concessie weigeren, en nooit je eigen visie als schrijver of regisseur compromitteren om zeikertjes te behagen. Een kankercel moet vernietigd worden zodra deze zich aandient. Nooit afwachten, nooit tolerant zijn. Maak de kanker dood, want anders maakt de kanker jou dood.