vrijdag 8 juli 2011

Zo vrij als een scharrelkip

Is Nederland een vrij land? Ik denk het niet. In onze kleinburgerlijke bananenmonarchie pretendeert men een grote ruimdenkendheid te omarmen, maar daar merk ik in de praktijk niet bijzonder veel van. We leven gewoon in een veredeld kippenhok. Een land waar de overheid zo gigantisch corpulent is dat wij bijkans de helft van ons inkomen moeten afstaan om de bestaanszekerheid van Vadertje Staat te garanderen. En doet die overheid dan met dat geld heel veel goede dingen waar we allemaal heel gelukkig van worden? Nee, niet echt. Er wordt massaal herverdeeld en aangestuurd, met geld dat onder dwang wordt afgenomen.

Sterker nog: met het geld dat onder dwang wordt afgenomen, worden de ambtenaren bezoldigd die dag na dag regels uitbraken die nóg meer dwang introduceren. Dat lijkt mij een heel kwalijke zaak, en het bewijs dat ons kleine kikkerlandje een behoorlijke mate van onvrijheid kent.

Wie zoiets als dit beweert, krijgt al heel snel te horen dat we het heel goed hebben in Nederland, en dat er veel meer onvrijheid is in allerlei schimmige dictaturen. We zijn hier zo vrij als een vogel! En ja, vergeleken met Noord-Korea zijn we hier in een oase van vrijheid. Maar het is vrijheid onder strenge voorwaarden. Vrijheid – behalve als er iemand door op z’n teentjes getrapt zou kunnen worden. Vrijheid – behalve als je je bolle kop boven het maaiveld uitsteekt. Vrijheid – behalve als je volgens de opgehevenvingermoralisten niet “solidair” genoeg bent.

Mogen we dat nog wel vrijheid noemen? Nederland is geen Noord-Korea, maar het sluipende despotisme is óók hier te ontwaren. Wellicht zijn we zo vrij als een vogel, maar de vogel in kwestie is een scharrelkip. Zeker, vergeleken met die poor fuckers in de legbatterij heeft de scharrelkip een luxe leventje. Maar ook de scharrelkip leeft en sterft in gevangenschap. Ook de scharrelkip legt eieren die door een Grote Meneer worden weggegrist. Ook een scharrelkip eindigt op een kwaaie dag in het slachthuis.


Vrijheid van spreken en handelen zou zo ruim mogelijk moeten zijn; bijna onbegrensd. Maar is het dat ook? Veel mensen denken er liever niet aan, maar als je goed kijkt kan je de omheining van onze spreekwoordelijke kippenren zien. We leven in een openluchtgevangenis met de illusie van vrijheid, en daar neem ik geen genoegen mee. Het leven is gewoon méér waard dan dat. Ik roep U dan ook op: scharrelkippen, kom in opstand! Tear down that kippengaas!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten