De eeuwige terugkeer van de valse beschuldiging

Een reactie op het onderzoek “Prototypical Fascism in Contemporary Dutch Politics”

Hoe is het mogelijk dat iemand concludeert dat Geert Wilders een fascist is en de PVV een fascistische partij is zonder een sluitende definitie van fascisme aan te leveren? Ik durf te stellen dat die vraag wel een onderzoekje waard is. Een belangrijke tweede onderzoeksvraag zou zijn: hoe kan het bestaan dat een onderzoek dat geen goede definities hanteert een tien krijgt?

Het is namelijk heel moeilijk voor te stellen dat een dergelijk hoog cijfer gerechtvaardigd is. Zoals in een artikel op de website De Jaap al heel goed werd uitgelegd, is een tien niets minder dan een erkenning van perfectie, of tenminste van benadering daarvan. Op dat moment was het onderzoek nog niet wijd verspreid, en was dit een algemene observatie.

In theorie kon het inderdaad gaan om een perfecte uiteenzetting. De auteur van het werk, Henk Bovekerk, heeft het inmiddels zelf online beschikbaar gesteld. Veel mensen, waaronder ikzelf, hebben het meteen gelezen. Nu kunnen we een oordeel vormen: klopt de premisse, de redenering, de conclusie van dit werk? Is het inderdaad een perfecte uiteenzetting die het fascistische karakter van Geert Wilders en de PVV bewijst?

De schaduw van Trianon

In Hongarije gaat het flink de verkeerde kant op. Eén partij heeft ruim tweederde meerderheid in de volksvertegenwoordiging, en daarmee de feitelijke almacht. Er is wel een oppositie, maar de regering kan naar hartelust de grondwet aanpassen – en doet dat ook. In de praktijk is Hongarije een éénpartijstaat geworden.

De domheid van een journalist

Waar het de Amerikaanse politiek betreft is de Nederlandse pers uitgesproken partijdig: de Democraten zijn de “good guys”, de Republikeinen zouden net zo goed een groot doelwit op hun rug geschilderd kunnen hebben. Obama is nog steeds de grote messias, hoor! Zelden is die houding duidelijker getoond dan in dit artikel in de Volkskrant van vandaag, geschreven door Herbert Blankesteijn.