Het wordt steeds duidelijker dat traditie het levensbloed is van iedere cultuur. Traditie verbindt ons met ons verleden, en beeldt op talloze veelzijdige en levendige manieren uit wie wij eigenlijk zijn, waar wij vandaan komen en - daarom - ook waarheen wij op weg zijn.
Progressieven zijn reflexmatig tegen 'conservatisme', en willen iedereen losweken van 'de verkrampte dwang der gewoonte'. Dat is in de meeste gevallen vast goed bedoeld (ik meen dat oprecht), maar het leidt tot een cultuur zonder wortels. Losgeslagen mensen die niet weten wie ze zijn, of waar ze voor staan. Verbonden met niets, en vervuld met niets dan onbehaaglijke leegte. Dat is niet houdbaar, want een vacuüm zal niet stabiel bestaan. Wat er gebeurt is simpel: andere tradities springen in om de leegte op te vullen.
Met andere woorden: de opmars van de islam in het Westen moet en mag niet los gezien worden van de ontkerstening en de steeds verder toenemende agitatie tegen al onze traditionele waarden en gebruiken. Om die reden is het zo belangrijk dat wij onze aloude feestdagen handhaven. Dat wij Zwarte Piet behouden, het paasvuur ongemoeid laten branden, en vuurwerk afsteken om het nieuwe jaar in te luiden.
Wij moeten onze tradities hooghouden, zonder excuus of compromis. En minstens net zo belangrijk: wij moeten de tradities van anderen hier niet omarmen. Islamitische feestdagen horen hier niet erkend te worden, bijvoorbeeld. Hun gebruiken en gewoonten horen - wanneer die niet passen bij die van ons - subiet te verdwijnen. 's Lands wijs, 's lands eer, tenslotte.
Gelukkig begint dit besef te groeien. Er komt een omslag aan, hoewel het momentum nog enige tijd zal moeten opbouwen. De sneeuwbal rolt, en later deze eeuw zal de Traditie als een lawine de excessen van de Moderniteit wegvagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten