Op weg naar een "brokered convention"?

De Amerikaanse voorverkiezingen: het blijft spannend! Wie wordt de Republikeinse presidentskandidaat? Ondanks het opkomen en weer neertuimelen van meerdere troonspretendenten was dit voor veel mensen eigenlijk lange tijd een retorische vraag. Mitt Romney zou het tóch wel worden. De gedoodverfde kandidaat, met de steun van de partijleiding, en bakken vol geld in zijn campagnekas. Wie kon hem nou écht verslaan?

Maar toen barstten de voorverkiezingen los, en Romney wist zijn positie gewoonweg niet te consolideren. Nergens wist hij een écht overtuigende overwinning te leveren, die zijn tegenstanders definitief als ondermaats zou bestempelen. Vlak voor de verkiezingen in South Carolina dacht hij dat het moment was gekomen, toen enkele aantijgingen over een eerder huwelijk van rivaal Newt Gingrich naar buiten kwamen.

Romney is echter vrij zwak in iedere discussie, en Gingrich is juist een begenadigd orator. In de eerste vijf minuten van het debat op de avond vóór de primary van South Carolina wist Gingrich een bijna zekere afgang te veranderen in een monsterzege. En dat liet meteen zien hoe bleekjes Romney daartegen afsteekt.

De Verenigde Staten van Europa? Het zou een ramp zijn!

Al geruime tijd wankelt de Europese Unie op de rand van een afgrond, en de leiders van de EU doen ons graag geloven dat als wij hen niet vertrouwen en gehoorzamen, we er allemaal in zullen storten. In Griekenland wordt het verzet onder de bevolking tegen de zogenaamde “hulp” van de EU steeds heftiger, en dit moet – zo verzekert de Europese leiding de burgers der lidstaten – worden opgelost door méér geld en méér centrale macht. Want anders wacht ons de afgrond!

In werkelijkheid zijn het niet de lidstaten die in de afgrond dreigen te vallen, maar de politieke structuur van de EU. Wij betalen niet om onszelf te redden, en ook zeker niet om de Grieken te redden, maar om de EU in leven te houden. Desondanks willen de leiders van de Unie ons overhalen (of liever nog, dwingen) om onze soevereiniteit aan hen af te dragen. Eurofederalisten, zoals ze zichzelf noemen, pleiten luider dan ooit voor het vormen van de “Verenigde Staten van Europa”.

Thans leven we in wat formeel een confederatie is, waarin de lidstaten hun soevereiniteit behouden – ook al heeft de EU nu al federale trekjes, en dat worden er steeds méér… In geval van een federatie geven de lidstaten hun soevereiniteit op, en komt de uiteindelijke macht bij Brussel te liggen. Dit is al jaren, zo niet decennia, de droom van mensen als Guy Verhofstadt. Het liefst zouden ze de natie-staat afschaffen, een het verenigde “land” Europa scheppen. Nederland zou achterblijven als provincie van een groot geheel. Dat daarvoor wat vrijheden moeten sneuvelen, lijkt deze mensen niet te deren.