De Ontheemde Liberaal

Op het VVD-congres dat dit afgelopen weekeinde plaatsvond, liet Mark Rutte zijn publiek weten dat Nederland wel wat liberalisme kan gebruiken. Hij schetste een beeld van een liberaal en sterk Nederland, vol liberale en sterke burgers – die zich niet laten betuttelen. Een heel mooie visie, natuurlijk. Maar is de VVD de partij die dat gaat waarmaken? Het lijkt met de dag onwaarschijnlijker. Er zitten absoluut overtuigde liberalen bij de VVD, zeker onder de stille meerderheid der leden, maar er zijn er genoeg die al besloten hebben om niet meer op de VVD te stemmen. Want de partij is, zoals een vriend van mij het ooit pijnlijk treffend beschreef, “ex-liberaal”.

Minstens net zo belangrijk: de VVD is (in weerwil van de woorden van Rutte) niet bereid om internationaal op te komen voor Nederland. Patriottisme lijkt het door de VVD geleide kabinet geheel vreemd, en kritiek op internationale ontwikkelingen die ons land zwakker maken, wordt aan de PVV overgelaten. De VVD lijkt er de moed niet voor te hebben. Dat doet pijn, zeker voor de oprecht liberale kiezers die lang hebben geloofd dat de VVD de beste hoop was voor een vrijheidslievend Nederland. Die liberalen zouden toch hopen dat het uitstekende verkiezingsresultaat van de partij dé kans zou zijn om het liberalisme in Nederland vanuit de regering te bekrachtigen – en om te knokken voor een sterk Nederland in plaats van een overheersend Brussel.

Het tegendeel is waar. De VVD heeft vooral zetels weggehaald bij partijen die niet liberaal zijn, en werkt ook met partijen samen die sociaal-economisch zeker niet liberaal te noemen zijn. Om de nieuwe kiezers en de partners te paaien, kiest de VVD een meer (neo-)conservatieve koers, zoals dat dan heet. Het komt neer op een don’t-rock-the-boat-bestuur, het vleesgeworden regentendom.

Eigenlijk heeft de VVD dat altijd al in zich gehad. Veel beloften over vrijheid, maar nooit een substantiële belastingverlaging doorgevoerd. Ook nu niet, als grootste partij. Veel praatjes over harde stellingname tegen de megalomane EU, maar als puntje bij paaltje komt toch kruipen voor Van Rompuy. Veel liberale woorden, dus, en weinig liberale daden. Totaal niet anders dan de rest van onze partijen. Sociaal-democratie met een liberaal aroma opgespoten (van een “sausje” durft ik nog niet eens te spreken). De VVD is een partij die belooft de overheid kleiner te maken, maar dan ontdekt dat het pluche toch wel erg lekker zit…

Daar zit ook een diepere oorzaak achter. De VVD is, ondanks een aantal welwillende leden, een regentenpartij. Deel van het establishment, dat nooit echt zal hervormen. Deel van een kliek waarin partijen met elkaar verwisselbaar zijn, één grote beschimmelde brei onder een Haagse kaasstolp waar nooit een frisse wind waait. Pim Fortuyn noemde dat kliekje de “OSM”: Ons Soort Mensen. Ze voelen zich verheven, en vanuit hun vergulde zetels kijken ze neer op het achterlijke stemvee. De VVD onttrekt zich daar beslist niet aan. De EU-elite in Brussel heeft dan ook echt niets te vrezen van de VVD, ook al gruwelen talloze liberalen van de ondemocratische invloed van het Europese monster. En wat aan regelgeving nog niet vanuit Brussel wordt gedicteerd, wordt ook onder VVD-bewind verminkt door allerlei belangenclubs. Volksvertegenwoordiging is op deze manier niets méér dan een (zeer prijzige) farce.

Er zijn zat liberalen in ons land, maar ze worden niet vertegenwoordigd. En wat moeten die liberalen? Waar kunnen ze met hun stem naar toe? Ik stel die vragen oprecht, want ik bén zo’n liberaal. Ik ben ontheemd, en ik heb geen partij meer die ik in m’n hart de mijne kan noemen. Sommige echt vrijheidslievende mensen stemmen (nog) VVD, bij gebrek aan beter. Een aantal stemt ook op de PVV, vanwege het kritische EU-standpunt van die partij, maar gruwelt van de populistische sociale plannen van die partij – immers inwisselbaar met die van de SP. En een derde grote groep heeft het al opgegeven. Die stemmen niet meer. Waarom zouden ze nog? Ze zijn nog erger ontworteld dan ik al ben.

Als de VVD al de mooie plannen uit verkiezingstijd écht omzette in beleid, als de VVD het lef had om de EU te verwerpen – dan hadden ze al die stemmen terug. Dan was de partij weer een warm thuis voor talloze liberalen. Maar het gaat er niet van komen, dat is al wel duidelijk.

Er zit maar één ding op. Nederlanders die nog in vrijheid geloven zullen zélf het initiatief moeten nemen. Er is ruimte voor een écht liberale partij in ons land. Een partij die streeft naar een zelfstandig, soeverein Nederland, dat samenwerkt met anderen maar de baas is in eigen huis. Dat vol is met zelfstandige burgers die óók de baas zijn in hun eigen huis, en geen betutteling van Vadertje Staat dulden. U weet wel, het Nederland dat Mark Rutte ons altijd belooft, maar nooit levert. Het Nederland dat liberaal en onafhankelijk is. Het Nederland dat aan ons teruggegeven zou worden. Geloof me, het wordt ons niet gegeven. We zullen het zelf terug moeten nemen.

Splitsing van de Euro is onvermijdelijk

Een splitsing van de Euro is op termijn onafwendbaar. De EU is opgebouwd uit landen die niet elkaars gelijke zijn, en dat ook nooit zijn geweest. Economisch sterke en zwakke landen met één munt? Dat is vragen om problemen - zoals we nu tot onze grote schade en schande ondervinden. Hoeveel geld we ook in de Zuidelijke landen pompen, hun problemen zijn structureel. Je kan het geld net zo goed in een bodemloze put gooien. Wij lenen nu geld bij, drijven onze staatsschuld (en de jaarlijkse rentelasten daarvan!) enorm op, met vele miljarden zelfs. En dat geld lenen wij vervolgens uit aan het Zuiden – maar lees voor ‘lenen’ gerust ‘geven’, want we zullen het niet meer terugzien.

Eerst zouden de zuidelijke landen hun structurele problemen namelijk moeten oplossen. Anders is het dweilen met de kraan open. En als ze hun problemen eenmaal hebben opgelost, hebben ze ironisch genoeg onze hulp niet meer nodig. Hoe langer we ze nu dus nutteloze (schijn-)hulp geven, hoe langer ze geen serieuze druk voelen om hun problemen zelf op te lossen. De enige oplossing is: help ze op de manier die nuttig is. Help ze de Euro uit. Laat ze failliet gaan, hun eigen munten terugnemen, en op hun eigen voorwaarden hun eigen landen herstellen en herstructureren.

Dat betekent dat we al het geld dat we nu al aan het zuiden hebben “geleend” gewoon kwijt zijn. Nou, dat zijn we sowieso al. Dus laten we onze verliezen maar nemen nu ze nog te overzien zijn. De zuidelijke landen uit de Euro zetten volstaat echter niet eens meer. Dat scenario is nog veel te optimistisch: het volledige Zuiden (inclusief Frankrijk!) is fiscaal-economisch veel te verrot om met ons in één Unie te blijven. Zet een punt achter de vergissing die we de Euro noemen – en schrijf de EU ook maar meteen af.

De zuidelijke landen moeten zelf beslissen of ze hun eigen munten willen houden, of ze de EU en de Euro willen handhaven, dat is hun zaak. Maar het Noorden moet niet langer meedoen aan dit gedoemde project. Niet het Zuiden moet er uit: wij moeten er uit! We verlaten de EU, vormen met de economisch sterke landen een nieuw verbond zonder de absurde Brusselse bureaucratie, en we voeren een nieuwe gezamenlijke munt in.

Nee, we gaan niet terug naar de Gulden. Laten we niet vergeten dat onze munt altijd al gekoppeld was aan de koers van de D-Mark. En omdat de Noordelijke landen allemaal economisch gelijkwaardig zijn, kunnen we een eenduidig monetair beleid voeren. Alle Noordelijke landen die nu de Euro voeren kunnen dus het beste één nieuwe munt invoeren. Op die manier behouden we de voordelen van de Euro (niet hoeven wisselen als je even naar de “buren” gaat) en zijn we af van de nadelen (de hele Europese economie wankelt als een zuidelijk land in de problemen komt). Het zal kosten met zich meebrengen, maar het garandeert een stabiel en vrij Noord-Europa.

De Euro gaat om, en de EU ook. Als we de crisis nu afwenden (lees: afkopen) komt dezelfde ellende later terug, in ergere vorm. Uiteindelijk kan het niet meer afgekocht worden. Uiteindelijk komt aan Euro en EU een einde. Dat is niet te voorkomen. Maar wij, hier in het Noorden, kunnen daar sterker uit komen.