In de zeik genomen

Daar haalde Nederland gisteren toch maar weer even het internationale nieuws! Helaas was het, zoals wel vaker, niet in een positief daglicht. Integendeel, aan dit nieuws zat een luchtje… een walgelijke pisdamp kunnen wel zeggen.

De NS kwam met iets dat als 1 april-grap zonder meer hilarisch zou zijn geweest: de plaszak. Want toiletten op die sprinters, dat neemt zó veel ruimte in, dat kan gewoon niet meer! Dus die moeten weg. Maar ja, wat als er dan toch een passagier heel nodig moet? Een incidentje waarbij de acteur Gérard Dépardieu recentelijk z’n behoefte midden in het gangpad van een vliegtuig deed, leert dat dit bad for business is.

Er moest dus een andere oplossing komen. Je stelt je gewoon voor hoe ze daar bij de NS over hebben zitten brainstormen. Zullen we dat stomme volk maar gewoon uit een raampje laten pissen? Nee, da’s te lastig, en werkt niet goed voor vrouwen. Iedere stoel een klein brievenbusje achter in de leuning, dat is tegenwoordig hip…? Kan ook niet, lijkt te veel op een politiek statement. Een paar gaten in de vloer, dan? Nee, hoe mooi ook, dat vormt een veiligheidsrisico.

En opeens heb je het! In vliegtuigen zijn er toch van die zakken om in te kotsen? Waarom niet gewoon een zak om in te urineren? Oh, maar dat was het he-le-maal! Waarom hadden ze dat niet eerder bedacht? Zo snel mogelijk ontworpen, en toen direct een persmomentje ingelast om hun genialiteit wereldkundig te maken.

Zoals men in de Engelstalige wereld zo mooi kan zeggen: it went down like a lead balloon. Ze waren totaal verbijsterd, daar bij de NS. Hun mooie plan, ze hadden er zo intens aan gewerkt, en nu bleek enkel spot en hoon hun deel. Ze weigerden ieder verder commentaar, en trokken zich terug om zich te beraden. Waar hadden ze deze behandeling nou aan verdiend?

Nee, echt. Het was duidelijk uit hun houding af te lezen: ze snapten écht niet (en snappen waarschijnlijk nu nog steeds niet) waarom dit idee zo volstrekt achterlijk is. Het is symptomatisch voor de NS: geheel losgekoppeld van de burgers, alsof ze zich op een ander spoor bevinden dan de rest van de wereld.

Uit die ontkoppelde staat komen plannen als de “plaszak” voort. Het ergste is dat ze het gewoon niet inzien. Ze weten letterlijk niet wat ze fout doen. Minachting van mensen is de facto hun manier van denken. “Want we moeten toch besparen…?” Als je naar zo’n directeur van de NS toeloopt en hem haarfijn uitlegt dat hij A) betaald wordt van jouw belastinggeld, B) een salaris boven de Balkenendenorm geniet, en C) dus ten minste het fatsoen dient te hebben om de meest basale voorzieningen voor zijn klanten te leveren –

…Dan zou die overbetaalde lapzwans je aankijken alsof je twee hoofden had. Hij zou écht niet begrijpen waar je het over had. “Maar u krijgt toch een plaszak van ons? U hoeft er niet eens extra voor te betalen.” En als je dan subtiel uitlegt dat hij wellicht éérst zijn onverdiende bonus eens in zou moeten leveren en er dán over andere bezuinigingen gepraat kan worden, dan zou hij beledigd zijn.

En dat, beste mensen, is de NS anno 2011. Een arrogant monopolie, geheel beschermd door de overheid, en al jaren geleden op tragische wijze het spoor bijster geraakt. Ik geef toe, mijn schets van de brainstormsessie én van de NS-directeur zijn verzonnen – maar ik geloof niet dat ik ver bezijden de waarheid zit!

Wereldvreemde technocraten, betaald van belastinggeld, vormen het bestuur van de NS. Als deze koers doorzet mag de naam van de organisatie veranderd worden in Nederlands Sanitair. Het eerste bedrijf dat z’n klanten echt volledig in de zeik zet en ook nog verwacht hiervoor bedankt te worden.

Dan weten we ook weer waar onze centen aan besteed worden. Fijn dat ze ons bij de NS weer even met de neus op de onwelriekende feiten drukken. Wil de directie nu als de sodemieter collectief ontslag nemen? Het zal er wel niet van komen. En de minister zal het lef ook wel niet hebben om ze er uit te schoppen.

En de plaszak? Die zal wel niet ingevoerd worden… voorlopig. Maar via de achterdeur, als “noodvoorziening bij slecht weer”, komt-ie er tóch. En als de leiding van de NS denkt dat we het wel weer vergeten zijn, dan wordt het ding alsnog stilletjes ingevoerd. Zonder aankondiging, zodat er geen massaal bezwaar is. Misschien was dat al die tijd hun plan wel, en was dit alleen even een manier om de weerstand te testen.

Op een kwaaie dag zit je dan in de trein, vraag je aan de conducteur waar het toilet is, en reikt hij je zo’n zak aan. Dan weet je het wel. Het klinkt als een grap, maar het is dat niet. Je bent echter wél in de zeik genomen.