De overheid beweert te bestaan om onze rechten te beschermen, niet om ze in te perken. Dat botst echter met de praktijk. Als de overheid onze rechten zou respecteren, zouden alleen zaken en handelingen verboden zijn waar anderen schade van ondervinden. Uitgangspunt zou dan zijn dat de overheid orde houdt door mensen tegen elkaar te beschermen, maar vrijheid koestert door mensen niet “tegen zichzelf te beschermen”. Dat soort paternalisme veroorzaakt in de regel immer veel meer schade dan het voorkomt. Bovendien is het immorele dwang. Mensen verdienen het recht om hun eigen keuzes te maken.
Wie deze stelling onderschrijft pleit bijna automatisch voor de opheffing van het verbod op alle thans illegale genotsmiddelen. In een vrije samenleving heeft de overheid geen enkele rechtvaardigingsgrond om gebruik of verkoop van drugs door en aan volwassen mensen te verbieden.
Nu zijn er toch zeker óók "liberalen" die drugs verboden willen houden. Sommigen willen zelfs het huidige gedoogbeleid afschaffen, en dan niet door legalisering, maar juist door harde criminalisering van alle softdrugs! De argumentatie is vaak dat de productie en verkoop van verboden (en vaak ook van de gedoogde) drugs in handen ligt van criminelen. Drugs legaliseren zou die criminelen méér macht geven. Ook is het zo dat veel harddrugsverslaafden stelen en roven om hun dure verslaving te kunnen bekostigen. Het legaliseren van (hard)drugs zou dit probleem alleen maar erger maken.
Deze argumentatie is beslist niet liberaal van oorsprong, maar is geworteld een reactionaire denktrant. Vanwege de voortdurende herhaling ervan is het niet vreemd dat óók aan aantal liberalen er in is gaan geloven. Ook de aanwezigheid van een relatief groot aantal conservatieve denkers in de VVD speelt hier een rol: het is de grootste liberale partij, en dus beeldvormend. Toch is de hele argumentatie in beginsel onliberaal, en berust zij bovendien op een aantal misvattingen.
De productie en verkoop van drugs zijn in handen van criminelen omdat die productie en verkoop zélf gecriminaliseerd zijn. Omdat deze handelingen die op zich geen schade veroorzaken verboden zijn, houden alleen criminelen zich er mee bezig. Sterker nog: door je ermee bezig te houden ben je automatisch een crimineel geworden, ook al doe je verder geen vlieg kwaad! Natuurlijk is het zo dat een gebruiker van (hard)drugs gezondheidsschade kan ondervinden, maar dat kan óók door gebruik van alcohol of tabak! Het gebruik van drugs is niet verplicht, net zoals alcohol en tabak niet verplicht zijn, het is een eigen keuze. En potentiële schade, ontstaan door een eigen keuze, is géén overtuigende reden om de zogenaamde “drugsindustrie” te criminaliseren.
Hier komt bij dat in de huidige, officieel illegale maar oogluikend gedoogde softdrugsindustrie heel veel coffeeshop-houders juist ongewild in het criminele circuit terechtkomen. Hun leveranciers, de drugsproducenten, zijn volgens de huidige wetgeving criminelen. Daarom houden bijna uitsluitend mensen die al crimineel waren zich ermee bezig. En toch is hun criminaliteit voor wat betreft de drugsproductie slachtofferloos. In de harddrugsindustrie is het nog erger, want daar is iedere participant, van producent tot gebruiker, een misdadiger ook als hij géén slachtoffers maakt, en niemand kwaad doet. Niet bijzonder liberaal!
Tijdens de prohibitie van alcohol in de V.S. van de jaren '20 kwam de alcoholproductie vrijwel geheel in handen te liggen van de georganiseerde misdaad. Ook onschuldige verkopers, die niemand kwaad deden, werden voor crimineel uitgemaakt kregen de keuze tussen werkloos worden of illegaal doorgaan en afhankelijk worden van de crime lords. Dankzij de prohibitie is de Maffia in de V.S. groot geworden, en dankzij het verbod op drugs worden de narcoticabaronnen nu steeds machtiger. Hoe meer de drugs bestreden worden, hoe meer de schaarste ervan toeneemt, en hoe hoger de woekerprijs wordt.
Het is die woekerprijs die de verslaafden “dwingt” (of laat ik zeggen: “aanzet”) tot het stelen van andermans eigendom, om zo hun verslaving te kunnen betalen. Dat is niet goed te praten, en wie steelt moet bestraft worden, maar in het bestrijden van de misdaad is het ook verstandig om de oorzaak van misdaad te bestrijden. En het is juist de “war on drugs” die de misdaad véél erger maakt. De prijs van bijvoorbeeld heroïne is onbetaalbaar hoog, terwijl de feitelijke productiekosten uiterst laag zijn. Als drugs legaal waren, was concurrentie mogelijk. De marktprijs van heroïne zou dan niet hoger hoeven liggen dan de prijs van sigaretten. Om dát te betalen hoef je geen dief te worden.
Het legaliseren van all drugs geeft criminele geen vrij spel, het bevrijdt de verkopers en gebruikers juist van de georganiseerde misdaad. Nadat de alcoholprohibitie, die uiteraard geheel onuitvoerbaar bleek te zijn, eindelijk werd afgeschaft bleef hoe “crimineel” de hele handel nu éht was. Eén derde van de illegale alcoholproducenten ging het spul legaal verkopen, één derde zocht ander eerlijk werk, en slechts één laatste derde koos voor andere criminele activiteiten. Het legaliseren van drugs zal de criminaliteit dus juist behoorlijk verminderen! Bovendien zal de politie zich niet meer bezig hoeven te houden met de (niet langer bestaande) drugsgerelateerde misdaad, zodat de heren en dames agenten zich geheel kunnen richten op het aanpakken van de échte criminelen die overblijven.
Dan blijft er slechts één probleem over: hoewel de misdaad die nu ontstaat door harddrugs gemakkelijk is op te lossen, blijft het in feite nare troep die ernstige gezondheidsschade kan veroorzaken. Het is niet aan de overheid om drugs te verbieden, maar het is óók onterecht om de burger op te zadelen met de bovengemiddeld hoge zorgkosten die bij zwaar verslaafden ongetwijfeld zullen voorkomen. Natuurlijk moeten we in gedachte houden dat zelfs die zorgkosten véél goedkoper zullen zijn dan de kosten van criminaliteit (schade) en criminaliteitsbestrijding; hoe dan ook is legalisering een financiële verlichting voor de belastingbetaler.
Dat is echter geen sluitend excuus: lastenverlichting en vrijheidsverruiming in één, dat is altijd een goede zaak, maar uiteindelijk mogen er natuurlijk helemaal géén onnodige kosten worden afgewenteld op de belastingbetaler. De oplossing voor dat probleem ligt in een fundamentele hervorming van het zorgstelsel, en dat is weer een betoog op zich...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten